Als je kinderen hebt en van plan bent te scheiden, vind je het belangrijk dat er voor de kinderen zo weinig mogelijk verandert. Maar wat als één van jullie het co-ouderschap weigert? In deze blog vertellen we je meer over het weigeren van co-ouderschap en de gevolgen ervan.
Wat is co-ouderschap?
Bij co-ouderschap komen de ouders, tijdens een scheiding, overeen in een gelijkmatige verdeling van de zorgtaken voor de kinderen. Beide ouders dragen met co-ouderschap dus de helft van de zorgtaken voor de kinderen.
Co-ouderschap heeft geen wettelijke basis, en is dus niet in het wetboek te vinden. Van een verplichting tot co-ouderschap is dus nooit sprake. Er wordt in het wetboek wel gesproken over gelijkwaardig ouderschap.
Mag je co-ouderschap weigeren?
Het idee is vaak dat een moeder na een scheiding bij de kinderen blijft. Dit komt vaak nog vanuit het idee dat de moeder vroeger thuisbleef en de zorg voor de kinderen droeg, terwijl de vader aan het werk was. Gelukkig is dit inmiddels niet meer zo, en zijn moeders en vaders voor de wet gelijk.
De moeder is tegenwoordig niet meer verplicht om alle zorg op zich te nemen. Daarnaast is de moeder zelfs niet meer verplicht om de helft van de zorgtaken voor haar rekening te nemen. Als een moeder goede redenen heeft, mag zij co-ouderschap weigeren.
Hetzelfde geldt voor de vader. De vader heeft net zo veel recht als de moeder om co-ouderschap te weigeren. Co-ouderschap is namelijk, zoals eerder al benoemd, geen wettelijke verplichting.
Als één van jullie tijdens de scheiding al aangeeft geen co-ouderschap - dus geen gelijkmatige verdeling van de zorg voor de kinderen - te willen, kan dit in het ouderschapsplan opgenomen worden. Dit is een plan dat wordt ingediend bij de rechtbank, waarna het huwelijk wordt ontbonden. Als jullie dit in het ouderschapsplan opnemen, kunnen jullie samen een omgangsregeling treffen. Dit alles gaat in goed overleg, het liefst in samenspraak met een mediator of advocaat.
Als de ouders er samen niet uitkomen, kan de rechtbank een regeling vaststellen. Dit komt vaak echter niet neer op co-ouderschap. Afhankelijk van de leeftijd en belangen van het kind, bepaalt de rechter welk deel van de tijd het kind bij de vader en bij de moeder is.
Waarom zou je co-ouderschap willen weigeren?
Het klinkt misschien wat naar om het co-ouderschap te willen weigeren, maar het komt nog vaak voor. In de praktijk merken we dat ouders bij de volgende veelvoorkomende situaties het co-ouderschap weigeren:
- Eén van de ouders is fysiek niet in staat om veel voor de kinderen te zorgen, bijvoorbeeld door ziekte.
- Eén van de ouders gaat verhuizen. De reistijd wordt hierdoor te lang.
- Het co-ouderschap zorgt voor spanningen tussen de ouders.
- Eén van de ouders heeft geen flexibele werktijden.
- Het kind geeft aan dat co-ouderschap niet zijn of haar voorkeur heeft.
- De communicatie tussen de ouders loopt slecht. Het is moeilijk voor de ouders om met elkaar te overleggen.
Wat zijn de gevolgen van het weigeren van co-ouderschap?
Het kan misschien makkelijk klinken om co-ouderschap te weigeren, maar vaak is dit niet in het beste belang van de relatie met je ex-partner en kinderen. Realiseer je dus goed wat de gevolgen kunnen zijn.
Tijdens de scheiding stel je, samen met je partner, een ouderschapsplan op. Hierin overleggen jullie over de beste omgangsregeling in het belang van de kinderen. Stel, hieruit blijkt dat co-ouderschap niet fijn voor de kinderen is, kun je hier beter niet voor kiezen.
Vaak is co-ouderschap echter wel de beste keuze, als de communicatie tussen beide ouders goed en respectvol verloopt. Op deze manier verandert er zo weinig mogelijk voor de kinderen. Vooral tijdens en na een scheiding heeft een kind veel behoefte aan duidelijkheid en structuur. Co-ouderschap geeft kinderen deze duidelijkheid en structuur. Daarom kun je er ook voor kiezen om het co-ouderschap tijdelijk uit te proberen. Als jullie merken dat dit niet goed werkt voor het gezin, kunnen jullie alsnog besluiten om co-ouderschap te weigeren.
Waar jullie ook voor kiezen: probeer de kinderen zo veel mogelijk bij de beslissing te betrekken. Zo weet het kind zo goed mogelijk wat hij of zij kan verwachten.
Conclusie
Co-ouderschap mag dus door beide ouders geweigerd worden. In sommige gevallen is dat ook de beste keuze voor het gezin, bijvoorbeeld bij ziekte of reistijd. In andere gevallen is het echter beter om de kinderen zo veel mogelijk duidelijkheid te geven door de zorgtaken gelijkmatig te verdelen.
Wat ook de beste keus voor het gezin is: het is belangrijk om dit in samenspraak en goede harmonie te doen. Het meest ideale geval is dat jij en je ex-partner in het ouderschapsplan een middenweg kunnen vinden waar iedereen tevreden mee is.
Komen jullie er niet helemaal uit? Dan is het slim om een mediator in te schakelen. Samen met een mediator lopen jullie door de wensen heen en wordt de gouden middenweg gevonden. Voor jou, je ex-partner, en misschien nog veel belangrijker; jullie kinderen.
Gerelateerde informatie
In de kennisbank op mijn website vind je tientallen handige blogs en artikelen. In de categorie met tips voor de scheiding vind je bijvoorbeeld deze blogs:
- Rouw na de scheiding: hoelang duurt dit?
- Hoe krijg ik het vertrouwen terug na mijn scheiding?
- Waarom ben ik ooit met hem getrouwd?
