Behoeftigheid bij partneralimentatie

De behoeftigheid bij partneralimentatie leunt op drie begrippen. Het heeft te maken met wat iemand die alimentatie aanvraagt, nodig heeft om redelijkerwijs te kunnen blijven leven zoals voor de scheiding het geval was. Dat noemen we de 'behoefte'. Ook kijken we naar wat deze persoon zelf aan inkomsten kan binnenbrengen. Dat noemen we iemands 'verdiencapaciteit'. Zit er tussen die bedragen een gat, dan is dat gat de 'behoeftigheid'.

Allereerst zelf verantwoordelijk

De aanvrager van de alimentatie moet er alles aan doen om te zorgen dat de behoeftigheid binnen de perken blijft. Diegene moet dus aantonen dat hij of zij zoveel mogelijk in het werk stelt om zelf in het levensonderhoud te voorzien. Dat lukt natuurlijk niet altijd. Als een koppel kinderen heeft en één van de ex-partners voortaan het leeuwendeel van de verzorging van de kinderen op zich neemt, is het logisch dat een full-time baan er niet in zit. Voor het deel van het levensonderhoud dat zonder hulp niet te financieren is, is alimentatie de oplossing.

Voorbeeld

Het hierna volgende voorbeeld is zeer sterk vereenvoudigd. Er zijn veel meer zaken van belang om tot een juiste berekening van de behoeftigheid te komen, maar in de praktijk gaat dat ongeveer als volgt:

Bart en Tanja gaan uit elkaar. Hun twee kinderen gaan bij Tanja wonen en zullen om de week een weekend bij Bart zijn. Tanja zal dus de meeste kosten voor de kinderen dragen. Door de zorgtaken heeft ze geen tijd om full time te werken. Met haar part time-salaris verdiende ze tot de scheiding € 1050 per maand. Ze heeft overlegd met haar baas en ze kan een paar extra uren krijgen. Daardoor vergroot ze haar verdiencapaciteit: ze brengt ze nu € 1250 per maand binnen. De behoefte van haar gezin is echter € 2000. De behoeftigheid bedraagt dus € 750. Door voor dat bedrag alimentatie van Bart te vragen, kunnen zij en de kinderen toch rondkomen.

Profiteren?

Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat één van de twee 'er beter van wordt' om te scheiden. Mede daarom bestaat er zoiets als alimentatie. Andersom geldt hetzelfde: ook degene die de alimentatie ontvangt, mag daarvan niet profiteren. Daarom is het zo belangrijk dat de behoefte in redelijkheid wordt vastgesteld en dat de alimentatievrager allereerst zelf verantwoordelijk is om zijn verdiencapaciteit vol te benutten.

Verder lezen

In het artikel over partneralimentatie komt de behoefte bij partneralimentatie verder aan bod. Ook ons artikel over kinderalimentatie is misschien interessant voor u.