Waar zijn mijn vrienden gebleven na de scheiding

Op echte vrienden kun je bouwen. Jarenlang heb ik gedacht echte vrienden te hebben, maar na de scheiding zag ik pas echt wie mijn vrienden waren en wie niet. En dat bleken hele andere mensen te zijn dan ik had verwacht.

In de tijd dat ik getrouwd was, heb ik samen met mijn ex een grote groep gezamenlijke vrienden opgebouwd. Je leert elkaar steeds beter kennen en deelt lief en leed met elkaar. In mijn vriendschappen ben ik heel loyaal. Ongeacht de beslissingen die iemand neemt kan ik een vriend hierin steunen.

Ergens had ik dit ook verwacht van mijn vrienden. Kennelijk hecht niet iedereen dezelfde waarde aan een vriendschap, zo bleek wel na mijn scheiding. Vrienden waarvan ik dacht dat we heel close waren, heb ik niet meer terug gezien. Dat doet pijn.

Vrienden verdelen, net als de inboedel?

Als je gaat scheiden verdeel je de inboedel, financiën en zelfs je kinderen worden op papier verdeeld. Maar je vrienden, daar denk je eigenlijk niet over na. Ergens verwacht je dat daar niets zal veranderen. De scheiding vind immers plaats in je eigen huis, althans wat toen nog mijn huis was… Vrienden bevinden zich in de ‘buitenwereld’. Die wereld waar je af en toe naartoe kan vluchten als het allemaal teveel wordt.

Maar hoe bepaal je met wie je om blijft gaan? Ik verwachtte niet van vrienden dat ze voor mij of voor mijn ex kozen. Ik dacht dat we elkaar allemaal zouden blijven zien. Van vrienden die eerder gescheiden waren wist ik wel dat het lastiger is met verjaardagen. Je nodigt nu eenmaal niet beide, eventueel met nieuwe aanhang, uit op je verjaardag. Maar ook daar probeerde ik altijd een mouw aan te passen. Gewoon eerlijk uitleggen dat hun ex er zou zijn. Vaak spraken we dan op een later tijdstip alsnog af, dat werkte meestal prima.

Scheiden van je vrienden

Als je gaat scheiden doe je dat niet alleen van je man. Ik had er vooraf nooit zo op gelet, maar als je gaat scheiden doe je dat van heel veel mensen. Indirect scheid je ook van je schoonouders, ook al blijven het wel de opa en oma van je kinderen. Zelfs een deel van je vrienden zullen van je scheiden.

In het begin is er vooral veel begrip. Diverse vrienden boden hulp aan of nodigden me uit voor een bak koffie, zodat ik mijn verhaal kwijt kon. Deels ook voor de sensatie, denk ik achteraf. Het is natuurlijk een mooi verhaal voor op verjaardagen, dus hoe meer je ervan weet…

Al snel was de nieuwigheid eraf en begon ik te merken dat niet alle aangeboden hulp even serieus bedoeld was. Stellen waarvan ik haar nog als vriendin zag, maar hij al niet meer mee kwam, begonnen het contact steeds meer af te houden. Vond ze het te ingewikkeld om met mij alleen om te gaan? Kozen ze toch voor mijn ex en gingen ze voor zijn verhaal? Ik vond het erg pijnlijk om te zien dat steeds meer vrienden voor de makkelijke weg kozen. Mijn wereld stortte in en zij hielpen daar nog even aan mee.

Wie zijn mijn echte vrienden?

Door mijn scheiding ben ik het vertrouwen binnen een relatie verloren. Door het verliezen van mijn vrienden ben ik een tijd lang mijn vertrouwen in de mensheid als geheel kwijt geweest. Ik durfde geen vriendschappen aan te gaan, of persoonlijk te worden in gesprekken met anderen.

Het zijn mijn echte vrienden die mij er doorheen geholpen hebben. Gelukkig had ik al een aantal hele goede vriendinnen, die ik al sinds mijn schooltijd ken. Met hen heb ik altijd contact gehouden. Ik sprak meestal samen met ze af, lekker als vriendinnen onder elkaar. Ze hebben altijd aan mijn zij gestaan, ook tijdens en na de scheiding.

Door mijn echte vrienden heb ik geleerd dat ik niet heel veel vage vrienden nodig heb. Ik heb nu liever een paar echte, goede vrienden om me heen waar ik op kan bouwen. Die mijn vertrouwen waard zijn.

Vrienden die ik niet had verwacht

Hartverwarmend is het contact wat ik nu heb met, tijdens mijn huwelijk, vage kennissen. We zagen ze eigenlijk alleen tijdens verjaardagen en spraken elkaar verder bijna nooit. Toen de scheiding zo goed als rond was, en ik al bijna naar ons nieuwe huisje vertrok, heb ik ze een appje gestuurd waarin ik de scheiding meldde. Ik had niet verwacht ze nog te zien na die tijd.

Op de dag van de verhuizing stonden ze ineens op de stoep. Ze hadden bedacht dat we best een paar extra handjes konden gebruiken. En daar bleef het niet bij. Regelmatig kreeg ik een lief kaartje, of belde ze om te vragen hoe het met me ging.

Zelfs jaren verder, toen de meeste mensen vonden dat ik het leven maar weer eens op moest pakken, bleven ze attent op de speciale dagen dat ik het moeilijker had. Het heeft best lang geduurd voor ik ze toeliet, maar er is nu zo’n hechte vriendschap ontstaan. Heel bijzonder.

Zo zie je maar, zelfs als je in een diep dal zit kunnen er nieuwe, mooie dingen ontstaan in je leven.