Ik heb altijd gedacht dat het volkomen normaal is om ruzie te hebben in je relatie of huwelijk. Ik heb mijn eigen ouders ook vaak ruzie zien, en vooral horen, maken en die zijn ook nog altijd bij elkaar. Een relatie zonder ruzie is afstandelijk en koud. In zo’n relatie is er geen reden om ruzie te maken, dan negeer je elkaar gewoon. Zo heb ik het altijd gezien.
Toch schijnen er verschillende soorten ruzie te zijn. Je kunt goed ruzie maken, waarin je nader tot elkaar komt, maar ook op de verkeerde manier. Dat heeft niemand mij ooit uitgelegd. Ik had graag een cursus ‘goed ruziemaken’ gevolgd als ik daarmee mijn huwelijk had kunnen redden.
Ruzies kwamen tijdens ons huwelijk niet heel vaak voor, maar als het gebeurde spatte de vonken eraf. We konden er allebei wat van en namen geen blad voor de mond. Alles wat er in ons hoofd opkwam vloog door de lucht.
Verwoestende ruzies
Achteraf gezien heb ik geleerd dat je op verschillende manieren ruzie kan maken. Je kunt kortstondig emotioneel worden over iets wat je dwarszit en daarover ruzie zoeken. Als ik terugkijk stapelde bij ons meerdere kleine ergernissen zich op, tot de bom barstte.
Tijdens onze ruzies werden er zeer agressieve beledigingen over en weer gegooid. Meer dan eens voelde ik me ernstig gekwetst door mijn ex. Hij moet dat ook zo ervaren hebben, want ik kon er ook wat van. Het werd vaak meer dan onze woede uitten, we probeerden elkaar met opzet naar beneden te halen en in een kwaad daglicht te zetten. Uit onmacht werden de meest gemene dingen gezegd.
Meer dan eens schreeuwde we tegen elkaar dat de ander zijn mond moest houden. We konden de mening van de ander niet aanhoren. Wilden niet horen of de ander misschien gelijk kon hebben. We wilden beide niet toegeven. Zelfs als we later gekalmeerd waren, lukte het niet om de ruzie uit te praten. Vaak accepteerde we dat het weer voorbij was en gingen over tot de orde van de dag.
Ruzie zonder doel
Ruzies kunnen heel goed helpen om een relatie te verdiepen. Een goed gevoerde ruzie helpt je een gezonde relatie onderhouden. Dat is bij ons niet gelukt. Wij hebben nooit goed ruzie kunnen maken. Het enige resultaat van onze ruzies waren gekrenkte ego’s. De beledigingen waren niet van de lucht en waren ook echt bedoeld om de ander te vernederen. Als ik eraan terugdenk, schaam ik me dat we zo met elkaar om gingen.
Onze ruzies hadden geen enkel doel. Normaal zou een ruzie juist de lucht moeten klaren en de mogelijkheid bieden om irritaties uit de weg te ruimen. In plaats van iets op te lossen, zadelden wij elkaar op met nog meer woede en pijn.
Dreigen weg te gaan tijdens ruzie
Standaard begon een van ons te dreigen om weg te gaan. “Het is uit!!” werd meer dan eens geroepen. Natuurlijk meenden we dit nooit, maar we wilden puur iets in handen hebben om de ander te manipuleren. We wilden elkaar onze mening opleggen en dachten dit met dreigen te bereiken.
Dit werkte natuurlijk helemaal averechts. Een bedreiging als dit doet alleen maar af aan je eigen geloofwaardigheid, weet ik nu. Maar toen wist ik vaak niets anders te roepen in mijn woede. Na bedreigingen als deze was een normaal gesprek niet meer mogelijk. Alles wat de ander zei, werd met een grote korrel zout genomen, want het zou ook wel weer niet waar zijn.
Je bent net je vader!
Een van de gemeenste opmerkingen die ik kon geven tijdens een ruzie was hem vergelijken met zijn vader. Als er iemand op de wereld was waar hij niet op wilde lijken was het die man. Mijn ex heeft een slechte jeugd gehad en daarin speelde zijn vader een grote rol. Hij deed er alles aan om niet te worden zoals hij.
Hem vergelijken met zijn vader was pas echt een stoot onder de gordel. In eerste instantie had de opmerking altijd het gewenste resultaat. Hij hield meteen zijn mond, maar daarna escaleerde de ruzie altijd. Het probleem werd er alleen maar groter van.
We wilden elkaar niet begrijpen
Meer dan eens hebben we elkaar tijdens ruzies compleet afgewezen. Er was binnen een ruzie geen plaats in mijn hoofd voor zijn manier van denken, voelen en handelen. Alles moest op mijn manier. Mijn ex had precies hetzelfde, waardoor we weigerde elkaar te begrijpen en tot elkaar te komen.
Keer op keer hebben we elkaar beschadigd met onze ruzies, we hebben langzaam onze relatie en ons huwelijk afgebroken tot er geen steen meer overeind stond. Nu ik dit weet had ik het graag anders gedaan, al weet ik niet of wij het als stel anders hadden kunnen doen. Wat ik nu vooral wil, is leren hoe het anders moet, want in een volgende relatie wil ik dit niet meer meemaken.
