Een echtscheiding is een crisis
Een echtscheiding is een heel ingrijpende gebeurtenis in het leven van mensen. Het gezin zoals dat bestond is niet meer. Een dergelijke situatie wordt door ontwikkelingspsycholoog Steven Pont in de Volkskrant omschreven als een crisis. Een periode van onrust die tussen twee stabiele periodes inzit. En dat is op zich geen probleem. Onrust hoort bij het leven. Zonder onrust geen verandering.
Vechtscheiding, een te lange crisis
In vechtscheidingen duurt de crisis te lang voort. De scheidende partners kunnen elkaar niet loslaten. Zij blijven liever door negatieve aandacht aan elkaar verbonden dan dat zij werkelijk doorgaan met hun leven. Dit is schadelijk voor het welzijn van de scheidende mensen en hun kinderen. Onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen die een vechtscheiding meemaakten hiervan in het latere leven last hebben.
Onschuldige omstanders?
En daar sta je dan als vriend of familie aan de zijlijn. Je hebt dan drie keuzes; niets doen, meegaan in de emotie of helpen te de-escaleren. De omgeving heeft een grote rol in het ontstaan en voortduren van vechtscheidingen. Bijvoorbeeld in de zaak van de vrouw die nog zwanger was van het derde kind toen zij verlaten werd door haar echtgenoot. Zij stond niet alleen. De woede was groot niet alleen bij de vrouw maar ook bij haar vader (opa). Er ontstond een systeem waarbij de ruzie in stand werd gehouden. Op een bepaald moment lukte het de advocaten om partijen aan de tafel te krijgen voor een gesprek. In dit gesprek werd een goede regeling getroffen over de financiën en de kinderen. Er zou weer rust komen. Tot de vrouw die avond met haar vader sprak… De hele regeling ging van tafel en de strijd duurde voort.
Hoe help ik iemand die gaat scheiden? Do’s & don’ts
Vanuit de beste bedoelingen (vader wil zijn dochter beschermen tegen verdere kwetsuren) wordt het vuurtje steeds verder opgestookt. De dochter wordt door haar vader vastgehouden in het conflict.
Makkelijker gezegd dan gedaan? Hier wat tips:
Niet doen:
- Al te lang meehuilen
- Meedoen aan het demoniseren van de andere partij (dus niet zeggen: ‘Ik vond hem of haar altijd al onbetrouwbare ****’)
- Je bemoeien met de regelingen die partijen samen hebben getroffen. Als het voor partijen goed is respecteer het dan
- Teveel uit handen proberen te nemen
- Partij worden in het conflict
Wel doen:
- Empathie tonen zonder te oordelen
- Geef aandacht aan andere zaken dan de scheiding. Praat dus niet steeds mee over het verdriet, boosheid en onrecht maar snijd actief andere onderwerpen aan
- Stel de kinderen centraal en als je ziet dat de belangen van de kinderen uit het oog worden verloren kom dan voor de kinderen op
- Geef afleiding en doe leuke dingen. Ook dit helpt om de scheiding niet alles overheersend te maken. Het leven gaat gewoon door
- Houd in het achterhoofd dat een niet ideale regeling minder schadelijk is dan een voortdurende strijd
Marie de Jonge
op 12 Jun 2019