De scheiding is een feit. Regelmatig gaat het door mijn hoofd, had de scheiding voorkomen kunnen worden? Zeker toen een vriendin laatst zei wat het geheim van haar goede huwelijk was, volgens haar. Zij praat veel met haar man, over alles. Elke dag hebben ze lange gesprekken, ’s avonds op de bank.
Als ik terugdenk aan mijn huwelijk hebben wij nooit lange gesprekken gehad. Ja, misschien in het begin, toen we elkaar net leerde kennen. Toen praatte we ook uren achter elkaar. Maar later? Toen was dat er niet meer bij. Zeker toen de kinderen er eenmaal waren. Veel meer dan een bijna zakelijk afstemmen was er eigenlijk niet meer bij. En als de kinderen ’s avonds op bed lagen waren we blij met de rust. Dan waren we niet meer in voor een goed gesprek.
Had dat de redding van ons huwelijk kunnen zijn? We zullen er nooit achter komen…
Het gebrek aan een goed gesprek
Als ik zo verder terugdenk deden we dat wel vaker. Gevoelige onderwerpen werden vermeden. Problemen waarover we moeilijk konden praten werden opzij geschoven, alsof ze er niet waren, maar ze waren er natuurlijk wel. In een donker hoekje stapelde ze op en als er eenmaal een ruzie ergens over ontstond, kwam alles opeens op tafel. Alle opgekropte frustraties kwamen alsnog voorbij.
We vermeden bepaalde onderwerpen om conflicten te voorkomen, maar deden eigenlijk het omgekeerde. Door het gebrek aan een goed gesprek werd er onnodig veel opgekropt en kregen we juist flinke ruzies.
Eigenlijk is het logisch. Als je in relatietherapie gaat, is de eerste stap praten met elkaar. Dat is nog niet zo makkelijk en ik denk dat wij dat station allang gepasseerd waren op het moment dat de scheiding werd uitgesproken. Misschien als we het eerder hadden opgemerkt, eerder hadden ingegrepen, dan hadden nog kunnen leren communiceren met elkaar.
Mannen zijn nu eenmaal anders dan vrouwen
Een van de dingen waar ik mij vooral aan ergerde tijdens mijn huwelijk was het altijd problemen willen oplossen van mijn ex. Dit weerhield mij er vaak van om mijn gevoelens uit te spreken als ik ergens mee zat. Ik had geen zin in het eindeloos analyseren en uitpluizen van het probleem. Er viel naar mijn idee niets op te lossen, ik wilde gewoon even kwijt hoe ik me voelde. Daardoor gebeurde het steeds meer dat ik mijn verhaal deed bij vriendinnen in plaats van bij mijn eigen man.
Ook tijdens de scheiding was dit een grote ergernis voor mij. Mijn ex was vooral aan het doorratelen over de zakelijke kant en hoe elk punt op verschillende manieren benaderd kon worden. Ik was vooral emotioneel. Het enige wat ik wilde was dat alles goed geregeld zou worden voor de kinderen. Voor mijn gevoel ging hij daar volledig aan voorbij, terwijl dat het enige was wat voor mij telde.
Natuurlijk weet ik ook wel dat mannen nu eenmaal anders zijn dan vrouwen. Ze zien dingen op een andere manier en zullen het ook van daaruit benaderen. Toch vond ik het lastig om rustig te blijven in die situaties. Mijn emoties speelde hoog op en soms wilde ik hem echt door elkaar schudden om het hem van een andere kant te laten bekijken.
Praten heeft ons door de scheiding geholpen
Achteraf ben ik enorm blij dat we een mediator hebben ingeschakeld voor onze scheiding. We hadden het zelf nooit zo goed kunnen regelen. Als we elk punt samen hadden moeten doorspreken, dan waren we nu nog bezig. Daarnaast was het ook niet in goede harmonie gegaan. De kans is groot dat we in een vechtscheiding terecht waren gekomen.
Gelukkig heeft de mediator ons door de scheiding heen gepraat. Ze heeft ons laten inzien dat we nu door een moeilijke periode gaan, maar dat we ook mooie momenten samen hebben gehad. Dat we ook dankbaar mogen zijn voor de tijd die we samen hebben mogen doorbrengen.
Wat de toekomst gaat brengen is altijd een verrassing, maar ik ben blij dat onze scheiding netjes en gestructureerd is geregeld. Zo kunnen we beide het verleden afsluiten en vol vertrouwen naar de toekomst kijken. Al is onze toekomst niet meer samen, we kunnen er op deze manier wel een mooie toekomst voor onze kinderen van maken.
