Tijdens onze scheiding ben ik vooral bang geweest dat de kinderen er iets aan over zouden houden. De scheiding had op mij al een enorme impact, laat staan op die kleintjes. Als ik me daarover uitsprak, werd ik vaak gerustgesteld met de woorden “kinderen zijn zo ongelofelijk flexibel…”.
Daar geloof ik ook wel in, want ik heb het meerdere keren zien gebeuren. Op de meest onmogelijke momenten wisten de kinderen er toch weer een positieve draai aan te geven. Een verdrietig gezichtje kon van het ene op het andere moment omslaan in een vrolijke en schijnbaar onbezorgde bui.
Toch heb ik er altijd mijn vraagtekens bij gezet. Je kunt heel veel en ver buigen, maar ga je te ver, dan kan het alsnog breken. Zo is het naar mijn idee ook met kinderen. Ze zijn flexibel, maar ook zij hebben een grens. Hoe ver kun je gaan voor deze grens bereikt is?
Gevolgen van de scheiding voor de kinderen
Een scheiding is een ingrijpende gebeurtenis en we hebben, zeker in het begin, niet continue het belang van de kinderen voorop gezet. We waren vooral bezig om elkaar dwars te zitten. Gelukkig zijn we er op tijd op gewezen dat een vechtscheiding grote gevolgen heeft voor de kinderen, en ook voor onszelf.
Vanaf dat moment ben ik omgeslagen en heb mij er helemaal op toegelegd om de kinderen zo goed mogelijk op te vangen en te steunen. Hun behoeften en belangen staan centraal bij alles wat ik doe. Ik ben hier wel wat in doorgeslagen, want op een gegeven moment cijferde ik mezelf helemaal weg. Alles draaide om de kinderen. Het gevolg was, dat ik helemaal opbrandde. Ik kreeg bijna een burn-out door de scheiding.
Mijn kinderen waren nog vrij jong tijdens de scheiding, maar oud genoeg om alles mee te krijgen. Vooral in het begin miste ze duidelijk de rust, regelmaat en stabiliteit. We woonden opeens ergens anders en moesten ons leven opnieuw opbouwen. Mijn woede en verdriet hielpen natuurlijk ook niet mee.
Alles is anders na de scheiding
Opeens woonde we in een andere plaats, niet heel veel verder, maar ver genoeg om naar een andere school te gaan. Nieuwe vriendjes werden gemaakt. Dat gaf ook veel blijdschap, maar ze miste hun oude vriendjes duidelijk. Het was echt even wennen, zeker voor de jongste, die net van de kleuterklas naar de echte schoolbanken ging. Dat was voor hem een behoorlijke overgang, waar hij niet helemaal klaar voor was.
De kinderen miste papa in huis. Soms wilde ze hem gewoon even wat laten zien of vertellen. Mede door mijn aversie kregen de kinderen het gevoel dat ze partij moesten kiezen tussen hun vader en moeder. Een onmogelijke opgaaf, die van geen kind gevraagd kan worden.
Gelukkig werd ik hier tijdig door een specialist op gewezen en heb ik mijn leven gebeterd. Ik gun de kinderen het plezier bij hun vader weer, wat het voor hen een stuk makkelijker maakt.
De onzekerheid over de toekomst, die we in het begin voelde, heeft de grootste impact gehad denk ik. Hoe graag ik ook wilde zeggen dat alles goed zou komen, ik kon het niet. Ik had geen idee hoe onze toekomst eruit zou komen te zien. Dat gaf veel onrust bij de kinderen. Ze werden regelmatig ’s nachts wakker met nachtmerries. Ook uitte dit zich in leer- en gedragsproblemen op school.
Ik kan niet meer doen dan er te zijn…
In het begin van de scheiding heb ik me ronduit misdragen, achteraf heb ik hier veel spijt van. Niet tegenover mijn ex, maar tegenover de kinderen was dit niet eerlijk. Ik was zo met mezelf en mijn emoties bezig, dat ik hen helemaal vergat. En dat, terwijl kinderen juist tijdens de scheiding veel aandacht, steun en uitleg nodig hebben.
Ze moeten hun gevoelens kunnen uitten om met de emoties rond de scheiding om te kunnen gaan. Ik heb ze in die eerste periode, voor mijn gevoel, aan hun lot overgelaten. Met de juiste hulp heb ik dit gelukkig op tijd ingezien. Nu ben ik er helemaal voor mijn kinderen. Ik laat ze weten én voelen dat ik van ze hou en er altijd voor ze zal zijn. Elke dag weer maak ik ze duidelijk dat zij geen schuld hebben aan deze hele situatie.
Ik kan niet meer doen dan er voor ze te zijn, dag en nacht. Zijn ze bij mijn ex, dan kan ik alleen maar hopen dat hij hetzelfde doet. Ik hoop dat mijn kinderen alsnog opgroeien tot stabiele volwassenen, ondanks de scheiding.
Zie ook: Parentificatie na een scheiding
