Ik voelde me leeg. Emoties kwamen niet echt meer binnen. Niets raakte me meer. Ik was de richting in mijn leven volledig kwijt. Wat dit gevoel veroorzaakte? Ik had geen idee. Ik leefde op de automatisch piloot. De dingen die ik deed, voelde betekeningsloos, zinloos. Ik ging door, omdat het zo hoorde. Ik deed wat er van me verwacht werd.
Achteraf gezien was dit mijn toestand in de maanden voor de scheiding. Ik was emotieloos en voelde nergens meer echte interesse voor. Ik was mezelf kwijt. De drukte en stress rondom mijn man, kinderen, werk en privé leven hadden me helemaal leeggezogen. Ik had mezelf opzij gezet, om het iedereen naar de zin te maken.
Maar wat mij gelukkig maakte? Dat wist ik niet meer…
Leegte in mijn leven
Pas nu, jaren na de scheiding, zie ik hoe ik er toen aan toe was. De mededeling van mijn ex, dat hij wilde scheiden, schudde mij wakker. Het was het eerste bericht dat mij echt raakte. Ik had het niet aan zien komen, maar dat is ook niet gek gezien de staat waarin ik verkeerde.
Mijn ex kampte lange tijd met een burn-out. Dit gaf veel druk op ons gezin. Alles leek om hem te draaien. Hij kon om de kleinste dingen uit zijn vel springen. Leg dat maar eens uit aan twee kleine kinderen. Die maken nu eenmaal flink wat geluid als ze aan het spelen zijn. Vaak kon hij daar niet tegen en moest iedereen op zijn tenen lopen. Het dreef mij vaak tot wanhoop.
Ik probeerde op allerlei manieren om het hem naar de zin te maken, zodat de sfeer in huis goed bleef. Daarbij cijferde ik mezelf helemaal weg. Er was geen plek voor mijn behoeften.
Wat kan die leegte vullen?
Na de scheiding viel ik in een diep gat. Al die tijd had ik me groot gehouden, voor mijn kinderen en voor mijn gezin. De schone schijn ophouden voor de buitenwereld had veel van me gevraagd. Ik had geen idee welke behoeften er in mijn leven ontbraken, wat ik nodig had om me weer gelukkig te voelen.
Waar was ik de richting in mijn leven kwijt geraakt? De antwoorden heb ik gevonden, samen met de therapeut die me door mijn scheiding heen geholpen heeft. Menselijk contact is een basisbehoefte. Een belangrijke factor voor het vinden van geluk. Mijn ex was geen makkelijker prater, zeker niet tijdens zijn burn-out. Hij wilde alleen maar rust, dus ik kon maar beter mijn mond houden.
Vroeger sprak ik regelmatig met vriendinnen af. Dat was heerlijk. Even mijn hart luchten en gezellig bijkletsen. Met mijn vriendinnen kon ik praten over wat ik echt voelde, zonder dat ze daar een oordeel over hadden. Ik voelde me als herboren als ik thuis kwam en kon er weer even tegen. Helaas gingen deze afspraken steeds vaker niet door. Mijn ex kon het niet aan om de kinderen op bed te leggen, als ik uit eten wilde met een vriendin. Hij kon zo boos worden als de jongste steeds zijn bedje uit bleef komen, dat ik niet weg durfde te gaan. De momentjes voor mezelf werden steeds minder.
Liefde en waardering
Het gevoel dat ik als persoon ertoe deed, werd steeds minder. Ik voelde me niet meer geliefd. Bij alles wat ik deed, kreeg ik commentaar. Ik kon het nooit goed doen. Hoe hard ik ook mijn best deed. Ik voelde me niet geliefd door de mensen in mijn omgeving en uiteindelijk kon ik ook geen liefde meer opbrengen voor mezelf.
Geluk heeft veel te maken met je persoonlijk verbonden voelen met iemand. Een goede band met familie, fijne vriendschappen en leuke collega’s.
Mijn vriendschappen liet ik verwateren om mijn gezin draaiend te houden. Bij familie was ik altijd bezig om anderen te helpen, net als op mijn werk. Uiteindelijk kostte de omgang met andere mensen me alleen maar energie. Ik had niets meer om me op te laden, mijn eigen energie weer terug te krijgen.
Vroeger was ik ambitieus. Ik stelde doelen en ging daar altijd voor, zowel in mijn werk als privé leven. Deze uitdagingen gaven me energie. De laatste maanden, misschien wel jaren, van mijn huwelijk heb ik mezelf geen doelen meer gesteld. Ik had mijn handen vol aan het hooghouden van alle ballen.
Weer een doel in mijn leven, de leegte voorbij
Na de scheiding ben ik, onbewust, weer begonnen met doelen stellen. Alles zo goed mogelijk regelen voor de kinderen, het zoeken van een huis, het waren allemaal doelen op zich. Ze hielden me op de been. Toen de scheiding geregeld was en ik met mijn kinderen in ons nieuwe huisje zat, kwam het zwarte gat en die eindeloze leegte weer terug.
Met de hulp van mijn therapeut en mijn vriendinnen heb ik weer doelen in mijn leven gevonden. Dingen waar ik blij van wordt en echt voor wil gaan. Ik voel de energie weer stromen en neem regelmatig tijd voor mezelf. Want als ik op kan laden, hebben mijn kinderen veel meer aan hun moeder.
Vanaf nu zorg ervoor dat ik altijd doelen heb om naartoe te werken. Ik neem regelmatig tijd voor mezelf en zorg ervoor dat de contacten met de mensen waar ik graag tijd mee doorbreng niet verwateren. Want die leegte, die wil ik nooit meer terug!
