De scheiding heeft er vooral emotioneel flink op ingehakt. Ik begon echt aan mezelf te twijfelen. Ben ik niet leuk genoeg om van te houden? Lag het allemaal aan mij?
Tijdens mijn huwelijk heb ik me grotendeels aangepast aan het gezinsleven. Alles om mijn man en kinderen gelukkig te houden. Dat ik zelf ook nog behoeften had, dat schoof ik voor het gemak aan de kant. Voor mij was geen tijd, pas als iedereen zijn of haar ding had kunnen doen was ik aan de beurt. Dat was dus bijna nooit.
Toen mijn ex mij aan de kant zette voor een andere vrouw, was dat een klap in mijn gezicht. Ik had, voor mijn gevoel, alles gedaan om iedereen in huis zo gelukkig mogelijk te houden. Nu bleek dat opeens niet genoeg. Mijn eigen gevoelens heb ik altijd opzij gezet, daardoor was ik mezelf behoorlijk kwijt. Hoe moest ik het opeens allemaal zelf gaan doen, voor mezelf zorgen? Dat was ik niet gewend.
Wat voelde ik na de scheiding?
Doordat ik jarenlang mijn eigen gevoelens en emoties had weggeschoven, kon ik moeilijk omgaan met de stortvloed aan emoties die na de scheiding op gang kwamen. Dit kon ik niet wegschuiven, het was te veel. Een tijdje heb ik het toch geprobeerd. Ik stortte me vol op het regelen van de scheiding, het zoeken en inrichten van ons nieuwe huisje en de kinderen. Dat hielp, even.
Met scheiden komt een rouwproces op gang. Ik kon er niet voor weglopen en zou een keer mijn emoties onder ogen moeten zien, echt moeten voelen. Ik zou mezelf weer opnieuw moeten leren kennen. Wat ging er om in mijn hart, waar word ik nu echt zielsgelukkig van? Ik wist het niet meer.
Het liefste zat ik in mijn hoofd. Volop bezig met praktische dingen, dat is een stuk makkelijker dan gevoelens toelaten en alle pijn die daarbij komt kijken. De pijnlijke herinneringen liet ik liever niet toe, maar het moest. Alleen dan kon ik helen en weer van mezelf gaan houden, want het was niet alleen mijn schuld.
Emotioneel uit de slachtofferrol stappen
Ik voelde me een slachtoffer tijdens de scheiding. Dit overkwam mij. Ik wilde dit helemaal niet. Er was niets wat ik kon doen om dit te stoppen. Emotioneel gezien kroop ik weg in de slachtofferrol. Als ik met anderen over de scheiding praatte, merkte ik dat ik iedere keer weer het slachtoffer was in het verhaal. Alsof ik compleet afhankelijk was van mijn ex, na de scheiding nog steeds. Alsof hij volledig zeggenschap heeft over wat ik met mijn leven doe.
In het begin was het goed om mijn verhaal te doen, maar op een gegeven moment wees een vriendin me erop dat ik mijn leven nu in eigen hand kon nemen. Ik mocht nu zelf bepalen hoe ik mijn leven in ging richten. Ik moest dus niet blijven hangen in die slachtofferrol, want daar schoot ik niets mee op.
Door mezelf zo neer te zetten, koos ik voor een machteloze staat, waarin ik niet kon groeien en al zeker niet kon helen. Ik moest weer van het leven leren genieten en zelf mijn verantwoordelijkheid pakken. Door steeds te herhalen wat er in het verleden gebeurd was, beleefde ik die nare momenten weer opnieuw. Ik moest naar de toekomst kijken!
Afleiding van mijn eigen emoties
Ik moest uit die slachtofferrol, ik moest niet meer aan het verleden denken en een mooie toekomst opbouwen voor mij en de kinderen. Hoe ging ik dat doen?
Nog steeds vond ik het moeilijk om mijn emoties onder ogen te zien, ze echt te doorvoelen. In plaats daarvan ging ik mezelf afleiden met allerlei nieuwe activiteiten, sporten, uitjes met vriendinnen en nieuwe hobby’s. Het werkte geweldig. Met vriendinnen had ik weer echte gesprekken, in plaats van het blijven herhalen van mijn scheidingsperikelen. Dat was een verademing. Ik voelde me weer een beetje mens worden. Ook merkte ik dat mensen het fijner vonden om met mij om te gaan.
Natuurlijk is afleiding een geweldige manier om mijn emoties weg te duwen. Ergens wist ik wel dat ik dit deed om de pijn niet te hoeven voelen. Toch moest ik ooit de moeilijke en moedige stap nemen om te zien hoe ik er emotioneel aan toe was na de scheiding. Al die emoties en gevoelens zijn ook een boodschap, die mij laten groeien. Het was nodig om echt opnieuw te kunnen beginnen…
Emotioneel scheiden van mijn ex
In de kleine momentjes dat ik alleen was en mijn emoties toeliet, merkte ik dat ik me nog steeds emotioneel verbonden voelde met mijn ex. Ergens was er nog steeds die hoop dat het goed zou komen, al wist ik echt wel dat het niet meer ging gebeuren.
Misschien was het makkelijker geweest als ik hem helemaal niet meer had gezien na de scheiding. Maar door onze kinderen blijven we met elkaar verbonden. Daar kon ik niets aan veranderen. Als we elkaar spraken, zag ik vaak die lieve vader waar ik zoveel voor gevoeld had. Dat maakte het er niet makkelijker op.
Ik moet niet alleen op papier scheiden, maar ook emotioneel loskomen van mijn ex.
Alleen dan kan ik echt beginnen aan mijn nieuwe leven.
