“Mam, hoe moet dat nu met de vakantie..?”
Tsja, goede vraag. Daar had ik nog niet over nagedacht.
Ik was de afgelopen tijd zo druk bezig geweest met alles regelen na de scheiding dat ik totaal de vakantie vergeten was. Maar de kinderen niet. Op school werden de weken tot aan de grote vakantie afgeteld en vriendjes en vriendinnetjes vertelden enthousiast waar ze naartoe zouden gaan dit jaar.
Ik heb op vakantie gaan altijd een heel gedoe gevonden. Vooral toen de kinderen erbij kwamen. Vroeger gooide je een tandenborstel en bikini in een tas en klaar was je, maar met kinderen is dat anders. Koffers en tassen vol kleren, speelgoed, boekjes en favoriete knuffels, plus de reserve want stel dat je hem kwijt raakt…
Eigenlijk zat ik er helemaal niet op te wachten om ook nog een vakantie te moeten regelen. We zaten net in ons nieuwe huisje en nog lang niet alles had een plekje gevonden. Maar ja, helemaal niet op vakantie gaan vond ik toch ook wel sneu voor de kinderen.
Op vakantie zonder papa, dat kan niet
Mijn zoon was het in eerste instantie helemaal met me eens. Op vakantie gaan, nu? Nee hoor, dat kon echt niet. We konden toch niet op vakantie zonder papa?!
Ho even, dus jij denkt dat we zonder papa niet op vakantie kunnen? Er werd meteen iets in mij wakker na deze opmerking. En ondanks mijn tegenzin ben ik diezelfde avond nog achter de laptop gekropen, om te kijken of er nog ergens een vakantiestekje te vinden was.
Het was kort dag en het budget was, na het inrichten van ons huisje, ook niet al te groot. Ik kwam al snel uit op een kampeervakantie. Oei, waar begin ik aan…
Op vakantie met een tent
Kamperen is niet al te duur en ik vond al snel een paar campings waar nog plek was in de eerste weken van de grote vakantie. Een van mijn vriendinnen heeft voor haar gezin een flinke tent waar ze altijd heel enthousiast over is. Toevallig gingen ze dit jaar niet kamperen, misschien mochten we hun tent wel lenen?
Mijn ex vond kamperen helemaal niks. Ik was er weleens over begonnen toen de kinderen nog klein waren. Ze zouden het vast fantastisch vinden. Maar hij wilde er niet eens over nadenken. Vakantie met een tent? Niks voor hem.
Onze eerste vakantie na de scheiding gaan kamperen voelde als een soort overwinning. Ik ging het gewoon doen!
Eén telefoontje naar mijn vriendin en het was geregeld. De volgende avond kwamen ze al langs met een auto volgeladen. Een half uurtje later stond onze gang en een stukje van de woonkamer vol met spullen die we echt nodig zouden hebben die twee weken. Ongelofelijk, wat sjouwen die kampeerders allemaal mee.
Gaan we papa’s auto lenen voor de vakantie?
Toen ik van de eerste schrik bekomen was realiseerde ik me dat dit nooit in mijn auto zou passen. We gingen altijd op vakantie met de auto van mijn ex, een grote stationwagen met flinke kofferbak. Hoe gingen we dit meenemen?!
Mijn zoon zag mij kijken en had niet lang nodig om tot dezelfde conclusie te komen. Dit past nooit in jouw auto mam, gaan we die van papa lenen voor de vakantie? Die heeft tenminste ook filmpjes.
Geen denken aan dat ik de auto van mijn ex zou lenen om op vakantie te gaan, maar hoe kreeg ik het hele spul dan mee? Een karretje zag ik niet zitten, stel dat ik ergens achteruit moest rijden. Mij niet gezien. Mijn dochter kwam met de oplossing. De buren hebben zo’n ding op het dak, past dat ook niet op die van jou? Briljant plan meid, ik loop meteen even langs de buurman.
Op vakantie na de scheiding
Het kon niet mooier, de buren gingen later op vakantie en wij mochten hun dakkoffer wel lenen. En zo werd een paar weken later de dakkoffer op mijn autootje gehesen en alle spullen erin gepropt. De kinderen hadden geweldig veel zin in ons avontuur en hielpen super goed met inpakken. Er werd druk gepuzzeld of er nog meer speelgoed mee kon als ze het onder de stoelen konden schuiven. Elk hoekje en gaatje werd gevuld en na een middagje inpakken stonden we startklaar om de volgende ochtend te vertrekken.
Gelukkig had ik een camping in de buurt gevonden. Net over de grens in Luxemburg, dus we waren er zo. De filmpjes op de achterbank werden nauwelijks gemist. Het begon goed.
Eenmaal op de camping aangekomen moest de tent worden opgezet. En daar sta je dan, met twee kinderen die eigenlijk net te klein zijn om echt te helpen met zo’n groot gevaarte. Gelukkig bleken de verhalen van mijn vriendin waar, medekampeerders zijn echt heel behulpzaam. En terwijl mijn kinderen hun eerste vriendjes maakte hielpen de buurtjes mij met het opzetten van de tent.
Eenzaam op vakantie na de scheiding?
Overdag vermaakte we ons prima. Er was genoeg te doen op de camping zelf en in de directe omgeving. De kinderen hebben zich geen moment verveelt en ik heb lekker van het zonnetje kunnen genieten, met een goed boek.
Vooraf zag ik op tegen de avonden. Als de kinderen eenmaal op bed liggen, wat ga ik dan doen? Er is geen tv om me af te leiden. Met mijn ex pakte we gezellig een wijntje en deden een spelletje, dat is in je eentje wel anders. Maar vroeg naar bed gaan, om de eenzaamheid te vermijden?
Eenmaal op de camping zag ik al snel dat ik me druk gemaakt had om niks. De ene avond dronk ik een glaasje mee met de overburen, de volgende avond werd ik uitgenodigd om mee te doen met een spelletje kaarten bij de andere buren. En ik kon ook prima genieten van mijn boek, alleen in onze tent. Weggekropen in een dekentje bij het licht van wat kaarsjes.
De vakantie was de moeite meer dan waard
De eerste keer op vakantie na de scheiding was een hele onderneming, maar de moeite meer dan waard. We waren echt toe aan een andere omgeving. Tijd voor elkaar en weg van alle verplichtingen. Vooral ’s avonds, opgerold in hun slaapzak, kwamen de vragen. We hebben mooie gesprekken gehad samen.
Door het gebrek aan afleiding en het andere ritme op de camping kon ik alle tijd nemen om naar mijn kinderen te luisteren. Wat zit ze nu echt dwars, waar hebben ze de meeste moeite mee? Ik heb veel geleerd tijdens deze vakantie, volgend jaar weer!
