Tot overmaat van ramp raakte ik ook nog mijn baan kwijt na mijn scheiding. Hoeveel pech kun je hebben. Eindelijk hadden we het hele scheidingstraject doorlopen en was alles officieel geregeld. Ik dacht in rustiger vaarwater te komen en te kunnen beginnen aan ons nieuwe leven, niet dus.
Op mijn werk ging het niet helemaal lekker, door de scheiding. Vooral toen mijn ex net verteld had dat hij van mij wilde scheiden, had ik het daar erg moeilijk mee. Hoe goed ik ook probeerde om werk en privé gescheiden te houden, dat lukte vaak niet. Even wat scheidingspapieren lezen onder werktijd, een telefoontje van de juf, omdat een van de kinderen het moeilijk had… Ik was er met mijn hoofd niet helemaal bij.
Maar net nu ik dacht dat alles weer redelijk normaal zou worden, sta ik op straat. Mijn contract werd niet verlengd. Ik heb altijd goed gefunctioneerd en kreeg regelmatig lovende woorden te horen tijdens functioneringsgesprekken. Uiteraard had ik mijn leidinggevende op de hoogte gesteld van de scheiding waar ik middenin zat. Het werd voor kennisgeving aangenomen, maar veel flexibiliteit hoefde ik niet te verwachten.
Ik dacht dat ik goed op mijn plek zat, maar de leidinggevenden zagen dat blijkbaar anders. Volgens hen is mijn functie door reorganisatie vervallen. Voor mij voelt dit toch anders.
Ontslagen door scheiding
Natuurlijk wist ik af van de reorganisatie die op mijn werk gaande was. Toch geloof ik niet dat mijn ontslag alleen daarmee te maken had. Mijn gevoel zegt dat er meer heeft meegespeeld in deze beslissing. Door alle perikelen om de scheiding heen ben ik overspannen geraakt. Ik ben nog lang door blijven werken, ik vond het onzin om thuis te gaan zitten, omdat ik me niet lekker voelde.
Toch kreeg ik steeds vaker klachten en bleef ik een dagje thuis. Ook op het werk had ik steeds meer last van hoofdpijn, pijnlijke spieren, ik kon me moeilijk concentreren en had continue het gevoel dat ik faalde. Naar collega’s toe was ik regelmatig erg lichtgeraakt, dat waren ze helemaal niet van mij gewend. Natuurlijk wisten diverse collega’s af van mijn scheiding, maar na een paar maanden vonden ze ook dat het maar over moest zijn.
Ik heb een tijd geprobeerd te doen alsof er niets aan de hand was. Mijn gevoelens zoveel mogelijk uitschakelen en me puur op mijn werk te richten. Ik moest steeds meer op mijn tenen lopen, tot het moment dat ik ’s ochtends mijn bed niet meer uit kon komen. Ik was volledig uitgeput. Als gevolg heb ik een aantal maanden in de ziektewet gezeten.
Iets zegt mij dat dit mijn kans binnen het bedrijf heeft verkleind. Volgens mijn leidinggevende kon hij niets anders doen dan mij ontslaan door de reorganisatie, zelfs een andere functie was niet beschikbaar.
Gescheiden en zonder baan
Juist mijn baan was mijn enige houvast in deze moeilijke periode. Alles in mijn leven veranderde door de scheiding, ik moest verhuizen en zelfs mijn vriendenkring veranderde drastisch. Alleen mijn baan was al die tijd een vaste waarde geweest, maar die was ik nu ook kwijt.
Ik had al zoveel moeten doorstaan de laatste tijd, hoe kon ik dit er ook nog bij hebben? Ik had met veel moeite een hypotheek gekregen voor het huis waar ik nu met de kinderen woonde. Maar die hypotheek was wel afgestemd op een goedbetaalde baan, die ik nu niet meer had.
Hoe vond ik snel weer een nieuwe baan, met een vergelijkbaar inkomen? En dan ook met ongeveer dezelfde werktijden, want die waren juist zo goed te combineren met de zorg voor de kinderen. Na alle ellende van de afgelopen tijd had ik echt het gevoel dat ik alles kwijt was. Al die jaren heb ik zo mijn best gedaan voor dit bedrijf, keihard gewerkt om te komen waar ik nu ben. Het lijkt allemaal voor niets.
En dan te bedenken dat mijn ex ook mijn werk aanhaalde als ‘probleem’. Ik zou veel te veel bezig zijn geweest met carrière maken en daardoor hem hebben verwaarloosd. Ik had het zelf nooit zo gezien. Juist dankzij onze twee inkomens konden we alles doen wat we graag wilde, leuke vakanties en de kinderen alles geven wat ze nodig hadden.
Dit was de laatste druppel
Met ups en downs heb ik de hele scheiding doorstaan, maar het kwijtraken van mijn baan was de druppel. Ik belande in een burn-out. Niet handig op het moment dat je op zoek bent naar een nieuwe baan. Ik was doorlopend gespannen en onrustig, zag als een berg op tegen elk klusje en kon het niet meer opbrengen om mijn verplichtingen na te komen.
Gelukkig woonde er vriendjes van de kinderen bij ons in de straat. Hun moeder was zo lief om mijn kinderen ’s ochtends mee te nemen naar school, want ik had de energie niet om uit bed te komen. Toen ik op een dag niets anders meer kon doen dan huilen wist ik, dit kan zo niet langer.
Ik ben op zoek gegaan naar een goede coach die mij van mijn burn-outklachten af kon helpen. Ik kwam terecht bij Ruud Meulenberg Training & Coaching. Het was verbazingwekkend fijn om buiten aan de slag te gaan. Ik kwam niet alleen lichamelijk in beweging, maar er kwamen letterlijk dingen in beweging nu ik ermee aan de slag ging. Ik heb nu een stevige basis waarop ik verder kan. En het is fijn dat ik geleerd heb waar mijn zwakke punten zitten, zodat ik ook in de toekomst de regie in mijn leven kan houden en daarmee een burn-out kan voorkomen.
