We zagen onszelf als intelligente mensen. Dus onze scheiding zouden we ook op een intelligente manier regelen. Aangezien we allebei gewend zijn om de dingen strak te regelen in ons werk, dachten we dat ook te kunnen met onze scheiding. Hoe moeilijk kon het zijn…
Maanden later zitten we lijnrecht tegenover elkaar, gescheiden door een mediator. Het is goed dat ze daar zit, want elk woord wordt omgedraaid en terug geworpen. Van een goed gesprek is geen sprake meer, laat staan van een ‘intelligente scheiding’. Hoe zijn we hier ooit in terecht gekomen….
Intelligentie tijdens de scheiding ver te zoeken
Al vrij snel ging het mis. Mijn ex had precies in zijn hoofd hoe hij het geregeld wilde hebben. Alhoewel ik in eerste instantie lamgeslagen was, drong het al snel tot me door dat ik wel het beste eruit moest halen voor de kinderen. Soms denk ik weleens, als de kinderen er niet waren geweest had hij me helemaal kaalgeplukt.
Mijn ex bleek een echte narcist, alles trok hij naar zich toe en gunde mij niets. Als ik erop terugkijk heb ik hem toen pas echt leren kennen. Ik kon niet meer begrijpen hoe ik ooit verliefd was geworden op deze man. Was het nog wel dezelfde man? Natuurlijk hadden we tijdens ons huwelijk weleens onenigheid, maar niet zoals nu. Dit ging regelrecht op een vechtscheiding af.
Van ons idee voor een intelligente scheiding was weinig tot niets meer over. We konden niet eens meer een normaal gesprek met elkaar voeren, laat staan weloverwogen beslissingen nemen. Ik dacht dat we de scheiding voor beide zo voordelig mogelijk uit wilde laten komen, maar daar dacht mijn ex schijnbaar anders over.
Kinderen de dupe
Het is nog lang niet zo erg dat we elkaar letterlijk de tent uit vechten. We sturen ook geen advocaten achter elkaar aan. We proberen het voor de kinderen zoveel mogelijk te verbergen, maar dat lukt natuurlijk niet. Die kleine oortjes horen alles, ook als we op fluistertoon elkaar uitschelden in de keuken, achter gesloten deur.
Dit is precies waar ik al die tijd bang voor was. Het laatste wat ik wilde was dat de kinderen de dupe zouden worden van onze beslissing om uit elkaar te gaan. Maar als ik net een eindeloos app gesprek met mijn ex heb gehad, zien die kleintjes aan mijn gezicht dat het niet goed zit. Dat hoef ik ze echt niet uit te leggen.
Het stilzwijgen en negeren is misschien nog wel erger. Eén keer heeft mijn ex het geflikt om de kinderen als doorgeefluik te gebruiken. “Zeg maar tegen mama, dat papa heeft gezegd dat…” Op hoge poten ben ik naar hem toegegaan. Voor mij was dit de druppel. Zo kon het niet langer. Er moest iets gedaan worden, want zo kwamen we er nooit doorheen.
Scheiding intelligent laten regelen
Gelukkig stemde hij in. Achteraf was dit onze meest intelligente beslissing tijdens de hele scheiding.
Hoe kwamen we erbij dat we het zelf wel konden regelen? De emoties namen constant de overhand, er was geen houden aan. Een neutrale partij moest ons op het juiste pad zetten, alleen zo zouden we onze scheiding kunnen regelen.
Nog steeds vind ik het erg dat het zover heeft moeten komen. Ergens begrijp ik nog niet hoe wij, als intelligente volwassenen, het zo uit de hand hebben kunnen laten lopen. We begonnen goed. De inboedel was snel verdeeld en ook over het huis konden we onderhandelen. We hebben zelfs een begin gemaakt aan het ouderschapsplan.
Met de hulp van de mediator ging het een stuk makkelijker. Moddergooien werd op tijd gestopt en zij fungeerde als veilige haven, waar we beide ons verhaal kwijt konden.
Hoe kon het zo misgaan?
Hoewel ik het nog steeds niet helemaal begrijp, kan ik er wel beter inkomen. Ons huwelijk stond op barsten. Waarom zou een scheiding deze spanning opeens weghalen? Scheiden geeft alleen maar meer spanning. Olie op het vuur!
En daar waren we goed in. We wisten precies van elkaar waar de grenzen lagen en stapte daar soms expres overheen. Nu, jaren later, weet ik mijn grenzen beter te bewaken. We blijven met elkaar verbonden door de kinderen. Daar kunnen we niet omheen. Soms probeert mijn ex mij uit de tent te lokken of zijn zin door te drammen. Gelukkig kan ik hier nu goed mee omgaan en laat het meestal voor wat het is. Ik kan zijn gedrag niet veranderen, alleen de manier waarop ik ermee omga. Dus ik heb besloten om zelf de intelligentste te zijn.
