In het ouderschapsplan dient ook een ‘financiële zorgregeling’ te worden vastgesteld, de kinderalimentatie berekenen is hier onderdeel van. Alimentatie voor de kinderen (tot 21 jaar) heeft sinds ‘de Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding’, voorrang. Dat betekent dat kinderalimentatie voor gaat boven partneralimentatie.
[tweetquote]Je kan van het recht op kinderalimentatie niet afzien. Dat is logisch, want het is eigenlijk een recht van de kinderen.[/tweetquote]
Kinderalimentatie moet volgens de wet worden betaald tot het kind 21 jaar oud is. Alimentatie voor kinderen onder de 18 heet ‘een bijdrage in de kosten van opvoeding en verzorging’. Een bijdrage voor jong meerderjarigen tot 21 jaar wordt ‘een bijdrage in de kosten van studie en levensonderhoud’ genoemd. Een eerder vastgestelde bijdrage in de kosten van opvoeding en verzorging wordt vanzelf omgezet in een bijdrage voor studie en levensonderhoud als het kind 18 wordt. De bijdrage mag dan in plaats van aan de verzorgende ouder aan het kind zelf worden betaald.
Wanneer er draagkracht bestaat moet je de kinderalimentatie berekenen en vaststellen. Draagkracht is de financiële ruimte die resteert na het betalen van bepaalde lasten voor leven, wonen, ziektekosten en dergelijke. De werkgroep Alimentatienormen van de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak heeft een standaard methode ontworpen om het kinderalimentatie berekenen makkelijker te maken.
Naast de draagkracht is ook de behoefte van de kinderen van belang. De behoefte is het bedrag dat nodig is om te voorzien in de kosten van de kinderen. Het gaat dan om wat de kinderen nodig hebben. Om niet in elke zaak bonnetjes te moeten optellen om tot dit bedrag te komen heeft de werkgroep Alimentatienormen ook hiervoor vaste regels vastgesteld.
De behoefte wordt volgens die regels bepaald aan de hand van het besteedbaar gezinsinkomen van partijen toen ze nog samen waren. De achterliggende gedachte is dat een bepaald percentage van het gezinsinkomen wordt besteed aan de kinderen. Voor één kind is dat gemiddeld 19%, voor twee kinderen 27%, voor drie kinderen 34% en voor vier of meer kinderen 39%. De kosten van de kinderen worden berekend door het Nationaal Instituut Budgettering, het Nibud. Jaarlijks geeft het Nibud een overzicht uit van de kosten van de kinderen gerelateerd aan het gezinsinkomen.
De normen van de werkgroep zijn bedoeld als richtlijnen. Als je in het specifieke geval kunt aantonen dat de behoefte in werkelijkheid hoger is dan wordt hiermee rekening gehouden. Dit kan het geval zijn als een kind bijvoorbeeld een topsport beoefent of op een hoog niveau musiceert. Maar ook als een kind een handicap heeft en dus extra zorg nodig heeft. Ook mogen partijen in onderling overleg van deze normen afwijken en de kinderalimentatie berekenen op een ander redelijk bedrag.
Wanneer van beide ouders de draagkracht is bepaald en de behoefte van de kinderen is vastgesteld dan is de laatste stap in kinderalimentatie berekenen het verdelen van de kosten van de kinderen (de behoefte) over de ouders. Dit gaat naar rato van draagkracht. Er wordt rekening gehouden met een zorgkorting. Dit is een percentage van het eigen aandeel van de ouders in de behoefte: 15% bij een weekendregeling, 25% bij twee zorgdagen per week en 35% vanaf drie zorgdagen per week. Dit gaat van de berekende draagkracht af.
Met betrekking tot de hoogte van alimentatie kan ik één of meer berekeningen maken. Hiervoor heb ik uiteenlopende financiële gegevens nodig over inkomen en lasten van de ouders.
Indexering dient ter bescherming van de koopkracht. De hoogte van de indexering vind je terug op deze pagina, waar je ook kunt berekenen wat het nieuwe bedrag wordt.