Wat doe je als je zoon niet meer naar zijn vader toe wil na de scheiding? Mijn eerste reactie was “Ach, ventje het hoeft ook niet hoor”. Ik had het bijna gezegd…
Ik had hem het liefste dicht bij me gehouden. Maar een kind heeft beide ouders nodig. Dat heb ik altijd gezegd en daar heb ik me aan vastgehouden. Hoe vervelend ik het ook vond.
Er was een periode na de scheiding dat mijn zoon zijn vader de schuld gaf van de hele situatie. Het was zijn schuld dat hij niet meer in ons huis woonde, het was zijn schuld dat hij nu verder bij zijn vriendjes vandaan woonde, het was zijn schuld dat we nu niet meer zo vaak op vakantie gingen. En zo ging het maar door. Het werd zelfs zo erg dat hij zijn vader niet meer wilde zien.
Dit zorgde regelmatig voor pijnlijke situaties. Want een kind dwingen om naar zijn vader toe te gaan, dat wil je niet.
Ik wil niet naar papa!
We hadden bij de scheiding een omgangsregeling getroffen, de kinderen zouden om het weekend naar hun vader gaan. Mijn dochter, de oudste van de twee, had er al snel vrede mee. Zo leek het althans. Ze was oud genoeg om zelf op de fiets naar vriendinnen in de wijk te gaan om daar te spelen, zoals ze voor de scheiding ook deed. Dat maakte het voor haar leuk om soms bij haar vader te zijn, want vanuit het nieuwe huis was het een stuk verder fietsen. En dat mocht ze toen nog niet alleen.
Mijn zoon was een stuk jonger en mocht niet zelf op pad. Daarvoor moest papa mee, maar die had niet altijd dezelfde plannen. Zo goed als ze voorheen met elkaar op konden schieten, zo botste het nu.
Mijn zoon is altijd een papa’s kindje geweest. Maar na de scheiding draaide hij volledig om. Vooral toen we eenmaal verhuisd waren had hij het zwaar. Ik wist wel dat hij nog steeds van zijn vader hield, maar hij wilde er niets van weten. Zodra het weekend in zicht kwam dat hij naar zijn vader toe zou gaan werd hij met de dag chagrijniger en dwarser. Regelmatig gilde hij “Ik wil niet naar papa!” Alsof ik hem iets vreselijks aandeed.
Band met vader versterken na scheiding
Vroeger waren ze altijd twee handen op één buik. Een bezoekje aan de bouwmarkt was echt hun ding. Dat is iets voor mannen zei hij dan altijd. Hij voelde zich dan helemaal de grote jongen.
Sinds de scheiding voelde mijn zoon zich vreselijk in de steek gelaten door zijn vader. Dit uitte hij door vooral heel negatief over hem te doen. Hij kon ronduit vijandelijk uit de hoek komen als zijn vader met hem probeerde te praten.
Vooral vlak na de scheiding vond ik het moeilijk om hier niet in mee te gaan. Ik voelde me namelijk hetzelfde. Maar, zoals een goede vriendin tegen me zei, daar help je ze niet mee. En dat is ook zo. Door mee te gaan in zijn negativiteit geef ik hem geen beter gevoel. Ik help hem niet met de situatie om te gaan door zijn verhaal te ondersteunen.
Ik vond het echt een uitdaging om mijn eigen gevoel los te laten en het uit zijn oogpunt te bekijken. We hebben veel gepraat. Want een kind heeft gewoon een vader nodig, of die nu in hetzelfde huis woont of niet. Ik wilde niet dat hij later spijt zou krijgen dat hij zijn vader nooit meer gezien of gesproken heeft na de scheiding, je hoort het zo vaak…
Vader vergeven na scheiding
Uiteindelijk is het iets wat hij zelf met zijn vader zal moeten uitwerken. Maar ik heb er alles aan gedaan om hem het gevoel te geven dat het o.k. is om zijn vader te vergeven. Hij hoeft niet te kiezen. Hij mag zowel van mij als van zijn vader blijven houden.
Dit bleek inderdaad wel een punt te zijn. Doordat hij ‘gekozen’ had om bij mij te komen wonen, had hij het gevoel dat hij niet voor zijn vader gekozen had. Daar kon hij moeilijk mee omgaan. Lange gesprekken, ’s avonds naast hem in zijn bedje, waren ervoor nodig om hem zover te krijgen dat hij ook zijn vader weer wilde spreken.
Het heeft nog best even geduurd voor het helemaal goed kwam tussen vader en zoon. Maar nu kijkt hij zelfs uit naar de weekenden dat hij bij zijn vader kan zijn. Ondanks alles ben ik blij dat ik het contact ben blijven stimuleren. Als hij volwassen is kan hij zelf beslissen of hij zijn vader wil blijven zien, maar zolang hij kind is hoort zijn vader deel uit te maken van zijn leven.
