Wanneer eindigt de wettelijke zorgplicht voor je (ex)echtgenoot?
26 februari 2015 
2 min. leestijd

Wanneer eindigt de wettelijke zorgplicht voor je (ex)echtgenoot?

Houd er altijd rekening mee dat bepaalde zaken zoals alimentatiebedragen, regels en wetten jaarlijks gewijzigd kunnen worden. Voor de meeste actuele stand van zaken neem je bij voorkeur contact met mij op.

Wanneer eindigt de wettelijke zorgplicht voor je (ex)echtgenoot? Niet met de scheiding… Is het huwelijk een ‘meal ticket’ voor de rest van je leven of in Nederland voor de 12 jaren die volgen op het huwelijk? Op 25 februari, in het nieuws, een vrouw die het daar duidelijk mee eens is. Ze vraagt 1 miljoen dollar per maand van haar (ex)man (een hedgefonds miljardair) als alimentatie. Zij en de kinderen mogen er door de scheiding niet op achteruitgaan… Zij heeft het miljoen per maand nodig voor de vier nannies voor haar drie kinderen, voor hotelovernachtingen (meer dan een ton per maand) en voor de privéjet. Only in America?

Welstandsniveau mede bepalend voor de hoogte van de alimentatie

Nee niet alleen daar maar ook bij ons. In onze rechtspraak is het welstandsniveau tijdens het huwelijk mede bepalend voor de hoogte van de alimentatie. Een echtgenoot uit een bijstandsgezin heeft schijnbaar minder nodig (een lagere behoefte) dan een echtgenoot uit een miljardairsgezin. Hetzelfde geldt trouwens voor de kinderen. Ook de behoefte van kinderen in de bijstand is juridisch lager dan die uit het rijke gezin. Dat terwijl alle kinderen recht hebben op een goed leven en vast staat dat kinderen uit de bijstand financiële middelen tekort komen om gewoon mee te kunnen draaien. Geen geld voor sport of uitjes, tweedehands kleding, niet op schoolreis. Niet eerlijk.

Rolverdeling leidt tot schade eigen inkomen wat zorgplicht zou rechtvaardigen

Terug naar echtgenoten en de partneralimentatie. De hoogte van de alimentatie is meer afhankelijk van het welstandsniveau dan van de werkelijke inkomensschade die door het huwelijk is geleden. Stel je hebt een goede opleiding en een mooie baan. Nadat de kinderen komen besluiten jij en je echtgenoot dat jij je baan opzegt om zo de kinderen een zo goed mogelijke start te geven. Tien jaar later zet je echtgenoot je aan de kant. Door de rolverdeling heb je schade aan de mogelijkheden in je eigen inkomen te voorzien. Door de zorg voor de kinderen kan je niet full time werken en je hebt een gat in je C.V. van tien jaar. Mede door de inspanningen van de echtgenoot thuis heeft de andere echtgenoot het hoge inkomen kunnen vergaren. Een vergoeding of zorgplicht is dan wellicht passend ten laste van de echtgenoot die in die tijd wel carrière heeft kunnen maken.

Stoppen met werken

Maar wat te denken van de situatie waarin er geen kinderen zijn en één echtgenoot zoveel verdient dat de andere echtgenoot besluit om maar met werken te stoppen. Want, geld genoeg en het aanvullende inkomen zet in verhouding toch geen zoden aan de dijk. Als dat stel na tien jaar uit elkaar gaat, is het dan de verantwoordelijkheid van de rijke echtgenoot om de andere echtgenoot zo te spekken met een maandelijkse bijdrage dat die het welvarende leven onveranderd kan voortzetten? Deze echtgenoot was tijdens het huwelijk al niet in staat om een aanzienlijke bijdrage aan de huishoudportemonnee te leveren , na het huwelijk zal dit niet anders zijn. Met andere woorden de behoevende echtgenoot zal nimmer in een inkomen kunnen voorzien dat gelijk is aan het welstandsniveau tijdens het huwelijk. Grote kans dat deze echtgenoot in het huidige recht een aanzienlijke partneralimentatie toegewezen krijgt.

Zo ook de Amerikaanse vrouw. Als je eenmaal gewend bent duur te leven groeit de waarde van je meal ticket mee. Redelijk of niet, wat denken jullie?

Over de schrijver
Mijn naam is Sarah Köller. Ik ben advocaat mediator met een eigen praktijk op Walcheren (Zeeland) en in Amsterdam. Ik ben gespecialiseerd in het begeleiden van mensen die gaan scheiden. Daarnaast geef ik opleiding aan andere gespecialiseerde advocaten en mediators. In 2012 schreef ik het boek ‘scheiden’ en in 2015 het boek ‘trouwen’. Ik studeer psychologie aan de open universiteit. Gedegen kennis van de psychologie is naar mijn mening van onschatbare waarde in de familierechtpraktijk. Mijn missie: Een scheiding zonder verliezers!
Reactie plaatsen