Communicatie na de scheiding, houdt het dan nooit op?!

Na de scheiding is een goede communicatie belangrijk, zeggen ze. Zeker als er kinderen in het spel zijn is het belangrijk dat iedereen overal van op de hoogte is, om alles soepel te laten verlopen. Maar de communicatie was de laatste jaren van ons huwelijk al ver te zoeken. Hoe kan er dan van ons verwacht worden dat we nu opeens uitblinken in soepel en helder communiceren?!

Mijn ex houdt niet van ‘praten’. Als we ergens over moeten praten geeft hij standaard niet thuis. Het blijft bij hem bij mededelingen. Dat vind hij genoeg. De communicatie is een van de dingen waarop ons huwelijk spaak liep. Een van de dingen waarom we uit elkaar zijn gegaan.
Maar ook na de scheiding blijven we hierin hangen. De irritaties, ergernissen, onbegrepen gevoelens en kromme patronen blijven regelmatig de kop opsteken. Houdt het dan nooit op?!

Communiceren met mijn ex

Na de scheiding denk je van elkaar af te zijn. Maar als je samen kinderen hebt, ben je nooit helemaal van elkaar af. Je zult moeten blijven communiceren, voor het welzijn van de kinderen. Maar wederzijds begrip voor de nieuwe situatie was, zeker in het begin, moeilijk op te brengen. Van beide kanten. Ik kon niet verkroppen dat hij alweer zo snel een nieuwe vrouw had gevonden en ging samenwonen. En hij vond altijd wel iets wat ik niet goed had gedaan.

Juist na de scheiding werd nog eens extra duidelijk waar het in ons huwelijk fout zat. De patronen die ontstaan zijn, door de jaren heen. Subtiele dingen werden nog meer uitvergroot en we hadden er misschien nog wel meer last van dan tijdens ons huwelijk.

Vooral omdat we nu toch niet meer getrouwd waren werden ergernissen dubbel en dwars geventileerd. De lieve vrede hadden we toch al om zeep geholpen, dus daar hoefde we geen moeite meer voor te doen. Communiceren met mijn ex was, zeker de eerste twee jaar, regelmatig een hel.

Hoe kom je weer op 1 lijn

Het was wel duidelijk dat we niet op 1 lijn zaten, maar zo kon het ook niet verder. De kinderen leden er duidelijk onder. Het constante geruzie, wat natuurlijk vaak over hun ging, ontging ze niet. Zodra mijn ex en ik uit elkaar waren hadden we blijkbaar allebei besloten radicaal de andere kant op te gaan qua opvoeding. Al was het maar om de ander dwars te zitten.

Waar ik vroeger vrij strikt was in wat wel en niet mocht, werd ik een stuk losser. Natuurlijk bleven er grenzen, maar niet meer zo strak als voorheen. Ik was altijd tegen te veel cadeaus geweest. Kinderen kregen al zoveel, dat ze vaak niet wisten waar ze mee moesten spelen. Mijn ex strooide na de scheiding met cadeaus alsof het niets kostte.

Toen we nog een gezin waren was ik altijd degene die alles regelde en zorgde dat de kinderen bij zwemles, sport en vriendjes kwamen. Ik maakte me druk over dingen waar hij zijn schouders over ophaalde. Nu vond hij opeens ook overal iets van, maar verwachtte nog steeds dat ik het zou regelen. Dat pikte ik niet en wilde er over praten. Er zou toch een duidelijke taakverdeling moeten komen wat betreft de kinderen.

Communiceren leren, voor de kinderen

Het heeft een tijd geduurd, maar uiteindelijk heeft ook mijn ex ingezien dat we moesten praten. Moeten leren communiceren. Juist om minder met elkaar te maken te hebben. Ik hing iedere keer aan de bel als er iets fout liep. Ik legde hem uit dat het niet had gehoeven als we goede afspraken hadden gemaakt. Als we duidelijk naar elkaar hadden gecommuniceerd.

Nu ben ik ook geen held in communiceren, maar ik zie er wel het nut van in. We hebben zelfs een tijdje begeleiding gehad, want zeker in het begin liep het steeds op ruzie uit. Met iemand tussen ons in wisten we uiteindelijk wel bij het onderwerp van gesprek te blijven. Het heeft ons echt geholpen.

Communiceren kun je blijkbaar leren, ook met je ex. Natuurlijk gaat het nog steeds wel eens fout, maar veel minder dan eerst. We weten onze emoties redelijk uit te schakelen in ons nu bijna zakelijk overleg over de kinderen. Het heeft wel zoden aan de dijk gezet. Dingen gebeuren nu weer zonder ruzie, maar het heeft wel jaren geduurd voor we zover waren.

Communiceren na de scheiding blijft moeilijk

Zelfs nu nog, zoveel jaar later, blijft communiceren met mijn ex moeilijk. Als ik overvallen wordt door een vraag kunnen er nog steeds gemakkelijk emoties loskomen, waardoor ik feller reageer dan nodig. Als mijn ex dan ook niet lekker in zijn vel zit, ligt een nieuwe ruzie op de loer.

De negatieve energie die het mij kost is het niet waard. Ik wil het niet meer. Daarom geeft ik nu, bij een nieuwe vraag, standaard aan dat ik er even over na wil denken. Ik wil geen overhaaste beslissingen nemen, waar ik later spijt van krijg of op terug moet komen. Dat helpt. In het begin moest mijn ex eraan wennen. Zoiets zei ik vroeger nooit, ik deed het gewoon. Maar de scheiding heeft mij veranderd. Ik ben niet meer dezelfde als vroeger en dat is o.k.

Communiceren na de scheiding is een kunst, eentje waar je op moet blijven oefenen. Ik denk niet dat ik er ooit heel goed in ga worden, maar ik blijf mijn best doen. Voor de kinderen.