Eerlijk zullen we alles delen, ik een beetje meer dan jij…

Het is onvermijdelijk na een scheiding, de inboedel zal verdeeld moeten worden. Dan kom je erachter hoeveel spullen je echt hebt. Ongelofelijk wat een mens kan verzamelen door de jaren heen.

Het idee is natuurlijk om alles eerlijk te verdelen. Maar al snel komen er vragen. Want wie neemt de fotoboeken van de kinderen? Ik vond het logisch dat ik ze meenam, want de kinderen waren tenslotte het meest bij mij. Hij vond het juist logischer dat de boeken bij hem bleven, juist omdat hij de kinderen minder zou zien.

Gelukkig hebben we hulp gehad van een hele sympathieke bemiddelaar, waardoor alles uiteindelijk naar tevredenheid is verdeeld.
Ik dacht nog, je zult maar iets ondeelbaars hebben als een hond of kat in huis. Bij ons was de verdeling van de huisdieren makkelijk. Er was het konijntje van mijn dochter en de vis van mijn zoon. De hele dierentuin ging dus met ons mee.

Hoe deel je het ondeelbare

Natuurlijk zijn kinderen ook niet deelbaar. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik mijn kinderen niet meer zou kunnen zien. Of dat ze het grootste deel van de tijd ergens anders zouden wonen. Gelukkig werk ik vanuit huis, zodat ik altijd thuis kan zijn als ze uit school komen of ziek zijn. Mijn ex is door zijn werk lange dagen van huis weg. Daardoor was de keus makkelijk en wonen ze nu bij mij. Om het weekend zijn ze bij hun vader en dat werkt voor iedereen het beste.

Maar hoe verdeel je emotionele eigendommen? We hebben letterlijk hele fotoboeken uit elkaar gehaald om beide bepaalde herinneringen te kunnen houden. Totdat we bij de fotoboeken van de kinderen kwamen. Die waren toch echt ondeelbaar. Gelukkig hadden we veel van de foto’s ook digitaal en ben ik er uiteindelijk uren voor gaan zitten om soortgelijke fotoboeken na te maken. Zo konden we beide ons eigen fotoboek houden. Ach, soms moet je creatief zijn.

De inboedel verdelen of nieuw kopen?

Na het verdelen van de wasmachine, droger, tv en andere losse spullen kwamen we bij de meubels. Hoe gingen we de inboedel verdelen? Het was de bedoeling dat mijn ex in het huis zou blijven wonen. Ergens vond hij het logisch dat alle meubels gewoon zouden blijven staan. Ik had op het moment van verdelen nog geen nieuwe woning gevonden en vond het moeilijk inschatten aan welke meubels ik iets zou hebben.

We woonde in een groot huis met een flinke woonkamer. En wat had ik aan een eettafel voor 8 personen als we straks met z’n drietjes in ons huisje zaten? Daarnaast zaten er ook veel herinneringen aan de meubelen, maar dan vooral herinneringen in dit huis. Zou ik die herinneringen mee willen nemen naar het volgende huis?

Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen de inboedel grotendeels bij mijn ex te laten. Alleen een klein kastje en nog een ander erfstuk heb ik meegenomen. Mijn ex heeft mij de helft van de waarde gegeven, daarvan heb ik nieuwe meubelen gekocht. Nou ja, nieuwe… Marktplaats was onze grootste vriend in de zoektocht naar meubels.

De kinderkamer verdelen of bij je ex laten?

De kinderkamers vond ik erg moeilijk. Omdat ze zowel bij mijn ex als bij mij moesten kunnen slapen vond mijn ex dat hun kamers bij hem moesten blijven en ik in het nieuwe huis nieuwe kamers moest inrichten. Het heeft mij echt veel moeilijk gekost om hem zover te krijgen dat de kinderen zelf mochten kiezen wat ze wel en niet mee wilde nemen.

Ook hier moest ik rekening houden met de kleinere woning waar we heen gingen. De flinke bank in de kamer van mijn dochter zou bijvoorbeeld nooit in haar nieuwe kamer passen.
Zoals zo vaak was ik veel te moeilijk aan het denken. Ik had me druk gemaakt om niets. Zowel mijn zoon als dochter kozen de voor hen belangrijkste dingen uit hun kamers om mee te nemen. De rest mocht wat hun betreft daar blijven.

Zodoende gingen hun beide bedden mee, wat echte ‘meiden dingen’ uit de kamer van mijn dochter en de stoere lamp uit de kamer van mijn zoon. Verder vonden ze het veel te leuk dat ze nu spulletjes mochten gaan uitkiezen om hun nieuwe kamer mee in te richten.

Eerlijk delen na de scheiding

De spullen eerlijk verdelen verliep niet zonder slag of stoot en ik ben nog steeds erg dankbaar voor de hulp die we van onze bemiddelaar hebben gekregen. Ik weet niet of we er anders samen uit waren gekomen. Eerlijk gezegd denk ik dat we in een vechtscheiding belandt waren zonder zijn hulp.

Door alle emoties die rond de scheiding speelden had ik mezelf zonder hulp flink tekort gedaan. Ik wilde het liefst alles zo snel mogelijk achter de rug hebben, conflicten uit de weg gaan. Maar dan was ik zeker in de problemen gekomen. Het inrichten van een nieuwe woning kost geld. We konden nu, met het geld wat ik van mijn ex kreeg voor de inboedel, leuke nieuwe en tweedehandse spullen kopen. Dat had anders niet gelukt.

Het is even doorzetten, maar het is zeker de moeite waar om de spullen eerlijk te verdelen na de scheiding. En komen jullie er samen niet uit? Schaam je niet om hulp te vragen.